Leden aan het woord | Pieter de Hoop

De coöperatie Windunie is bijna 25 jaar geleden opgericht om de positie van de solitaire windturbine-eigenaar te versterken en een goede prijs voor de duurzame stroom te realiseren. Vandaag ontwikkelen een kleine 300 leden met Windunie nieuwe windparken, zonneparken en zon-bij-wind-projecten. Vanzelfsprekend werkt de coöperatie ook aan energieopslag en slimme energiesystemen. Wie zijn onze leden? En wat vinden ze belangrijk? In deze eerste editie van ‘Leden aan het woord’ is de eer aan Pieter de Hoop.

“Geef nooit op”. Dat zou het levensmotto van Pieter de Hoop kunnen zijn. In 2002 kocht hij een prototype Lagerweij, de B3. “Dit model windturbine had een semi-permanente magneet en grote wieken, waardoor hij minder geluid zou maken.” Echter, Lagerweij raakte in financieel zwaar weer en trok de stekker uit het project. “Daar zaten we dan, met een windturbine die niet af was.” Met veel kunst en vliegwerk en hulp van anderen, waaronder Lagerweij-medewerkers, slaagde Pieter erin de windturbine af te maken en aan het draaien te krijgen. “Alleen niet met minder, maar met veel meer geluid dan gebruikelijk. We hebben van alles geprobeerd om de bromtonen eruit te halen. We hebben er een nieuwe rotor ingezet en uiteindelijk omgebouwd met een standaard Lagerweij-generator. Maar hij kan nog steeds niet op zijn maximale toerental draaien. Nu proberen we hem zo goed mogelijk te onderhouden, want we mogen hem niet vervangen.” De buren klaagden aanvankelijk over de geluidsoverlast. “Ter compensatie hebben we hen laten meedelen in de winst. Daarna hebben ze niet meer geklaagd. Als wij op vakantie waren en de windturbine stond stil, dan belde hij op met de vraag of we er iemand naar konden laten kijken. Het gezegde “Als ie van jou is, dan fluit ie. Als ie van iemand anders is, dan huilt ie”, bleek dus hier ook van toepassing.” Overigens was ook in die tijd al sprake van netcongestie. “In 1994 hebben we de vergunningaanvraag gedaan. In 2000 of 2001 konden we pas gaan bouwen. Tot die tijd was er geen ruimte op het elektriciteitsnet.”

Kunstwerk

Behalve luidruchtig vond de buurman de windturbine ook lelijk. “Samen met de Mondriaanstichting hebben we geprobeerd er iets moois van te maken. Haarlemse kunstenaar Piet Tuytel heeft van de windturbine een kunstwerk gemaakt. Net als met een kerktoren in Espel en de Obelisk, een kunstwerk op een rotonde in Emmeloord. De meningen hierover verschillen. Sommige mensen vinden het aanstellerij. En anderen waarderen het wel”. Zo zie je maar weer: Zoveel mensen, zoveel wensen.

Windmolenpark Westermeerdijk

In de periode 1995-2015 is Pieter ook betrokken bij de ontwikkeling van Windpark Westermeerdijk. “Dat het zo lang duurde zat hem vooral in het vergunningentraject. Nadat de rijksoverheid in 2013 afspraken maakte met de provincies over duurzame opwek, kwam het in een stroomversnelling. Ik ben daar wel heel trots op, want we hebben dat helemaal zelf gedaan, zonder ontwikkelaar.” Echte pioniers dus, ook in dat opzicht. Waarmee ze het pad hebben geëffend voor veel windparken daarna.

Veilig

In eerste instantie verkocht Pieter zijn stroom via energieleveranciers Essent en Anode. In 2006 stapte hij over naar Windunie. “De hulp bij contracten, zekerheid van betaling. Ik voel me veilig bij Windunie, daar komt het op neer”.