Interview met Dieuwertje Wallaart, voorzitter van de Jonge Klimaatbeweging – door Sasja Hooijschuur

Dieuwertje Wallaart is sinds juli 2024 voorzitter van de Jonge Klimaatbeweging. De dag nadat Donald Trump werd geïnaugureerd als president van de Verenigde Staten vroegen we haar hoe ze de moed erin houdt.

Jouw voorganger Dion Huidelwoper riep jongeren op om in actie te komen en zo de moedeloosheid over de klimaatverandering tegen te gaan. Hoe hou jij de moed erin?

“Ik moet eerlijk zeggen dat dat niet altijd meevalt. Ga maar na: het huidige kabinet heeft verschillende klimaatmaatregelen teruggedraaid. Uit de Klimaat- en Energieverkenning(KEV) komt naar voren dat mede daardoor de klimaatdoelen verder uit beeld raken. De uitkomsten van de laatste klimaattop in Azerbeidzjan zijn zeer teleurstellend. En een van de eerste daden van Trump is uit het Klimaatakkoord stappen, terwijl we vorig jaar door de grens van 1,5 graad opwarming heen zijn gegaan. Ik ben van nature heel optimistisch, maar zo valt het niet mee om positief te blijven. Toch ik vind dat ik het me niet kan permitteren om de hoop te verliezen. Bovendien zit ik op een plek waar ik er iets mee kan, samen met andere jongeren.”

Dieuwertje Wallaart werd 23 jaar geleden geboren in Amster­ dam en woont tegenwoordig in Rotterdam, waar ze een bacheloropleidinggeneeskunde heeft gedaan. Nu volgt ze een masteropleiding Medica! Humanities in Utrecht. Dieuwertje: “Ik wil arts worden, maar heb een bredere interesse dan genees­ kunde alleen. Die heb ik van huis uit meegekregen. Mijn ouders werken allebei in de landelijke politiek, dus bij ons werd altijd veel gesproken over maatschappelijke onderwerpen. De liefde voor de natuur heb ik van mijn oma meegekregen. Met haar ging ik regelmatig wandelen en dan liet ze me zien hoe mooi de natuur is. De klimaatverandering is voor mij de grootste uitda­ ging van deze tijd. Ik kende de Jonge Klimaatbeweging niet, tot ik een vacature zag op Instagram. Nadat ik anderhalf jaar vrij­ willigerswerk heb gedaan, heb ik anderhalf jaar in het bestuur gezeten. En sinds juli vorig jaar ben ik voorzitter.”

Watwilje bereiken als voorzitter van de jonge Klimaatbeweging?

“Minister Hermans van Klimaat en Groene Groei is bezig met een plan voor extra maatregelen om de klimaatdoelstellingen te halen. Dat is afgesproken in het Regeerakkoord. Dit plan moet in april klaar zijn. Het mooie aan het thema klimaat is dat er ontzettend veel onderzoek naar is gedaan. Er moet 16 tot 24 megaton extra CO, gereduceerd worden en heel slimme mensen hebben daarvoor al heel veel maatregelen bedacht.

Wij hebben in november met verschillende jongerenorgani­saties een groot aantal van die maatregelen op een rijtje gezet tijdens de jongerentop in de Tweede Kamer. Ons overzicht gaan we binnenkort aan de minister aanbieden. Daarin staan maat­ regelen voor de zeven klimaattafels van het Klimaatakkoord, zoals de gebouwde omgeving, landbouw, energie en industrie -vergelijkbaar met de ‘Menukaart voor groene groei’, die de NVDE begin dit jaar aan de minister aanbood [zie p. 25 van dit vakblad, red.]. Er staan ook deels dezelfde maatregelen in, zoals een progressieve energiebelasting voor huishoudens en het inruilen van huishoudelijke apparaten voor energiezuinige exemplaren. Ons overzicht telt op tot 40 megaton CO,-reductie. Dus zelfs voor mensen die zich er niet 100% in kunnen vinden, is er nog ruimte om te kiezen.”

“Iedereen kan bijdragen”

Hoe kijk je aan tegen het burgerberaad dat vorige week van start is gegaan?

“Ik hoop heel erg dat de jongeren die daarin zitten van zich laten horen. Wat mij betreft hadden er meer jongeren in mogen zitten. Ik weet wel dat het een representatieve afspiegeling is van onze samenleving, maar jongeren hebben langer te maken met de gevolgen van klimaatverandering. En alles valt of staat natuurlijk met de bereidheid van de politiek om serieus met de uitkomsten aan de slag te gaan.”

Welke keuzes maak je zelf als het om klimaatveranderingen duur­zaamheid gaat?

“Als jongere en student heb ik het voordeel dat ik klein woon en geen auto heb. Dat scheelt veel CO,-uitstoot. Als het niet hoeft, vlieg ik niet. We gaan binnenkort met ons voetbalelftal naar Montenegro. Ik ga niet met het vliegtuig. De anderen hadden

al een ticket geboekt, maar er waren er die zeiden: “Had ik dat eerder geweten, dan was ik ook niet gaan vliegen.” Verder heb ik een tijd geleden besloten om geen nieuwe kleding meer te

kopen. Ik koop alleen nog tweedehands. Iedereen moet daar zijn eigen keuzes in maken. Mensen kunnen veranderen, dat blijkt. Voor veel jongeren is reizen wel een ding. We willen graag meer van de wereld zien. Ik roep jongeren op om zich uit te spreken en te zoeken naar manieren die bij hen passen. Ieder­ een kan bijdragen. Er is geen perfecte manier.”

Wie of wat heeft jou geïnspireerd?

“Laatst heb ik de film De wilde Noordzee gezien. Die vond ik zo mooi, daar werd ik helemaal emotioneel van. Daarin zie je hoe bijzonder onze planeet is en hoe kwetsbaar. Maar we kunnen de natuur ook weer herstellen. Een tijdje geleden heb ik het boek The Ministry for the Future gelezen. Het is deels fictief, deels wetenschappelijk, en het kwam heel erg binnen. Voor mijn scriptie over de ethiek van klimaatactivisme onder zorgverle­ners heb ik artsen gesproken die een andere weg zijn ingesla­gen vanuit de gedachte dat de klimaatbeweging ook helpt om mensen gezond te houden. Goed voor jezelf en de aarde zorgen, dat zou de norm moeten zijn.”